Tuin van de villa "Le Parador"

De woning die Jacques Dupuis tekende voor zijn broer-geneesheer, is een opvallend voorbeeld van burgerlijke architectuur in de jaren direct na de Tweede Wereldoorlog. De eerste privé-woning van deze architect die voortbouwt op de modernistische beweging, is een totaalproject dat architectuur, meubilair, decoratie en tuin integreert. Ze vormt een ervaringsveld waaruit een duidelijke wil blijkt om een persoonlijke stijl te creëren. Le Parador een allusie op de Spaanse origine van de familie en verwijzend naar Spaanse  kazernes die tot herberg werden omgebouwd  is zeer modern, organisch en functioneel op het niveau van het plan, maar tegelijk symbolisch en anekdotisch wat bepaalde aspecten van opsmuk en inrichting aangaat. De woning getuigt van een nauw overleg tussen architect en bouwheer. Het hoofdgebouw werd tussen 1946 en 1948 opgetrokken. De villa, die privé en professionele vertrekken combineert, onderging later nog enkele aanpassingen en uitbreidingen, eveneens van de hand van Jacques Dupuis. Hij verbaast door zijn originele conceptie en door de kwaliteit en diversiteit van gebruikte materialen tijdens een weinig rooskleurige economische periode toen standaardisering de neiging had creativiteit te verdringen. Het meubilair in duurzame materialen dat doelbewust werd geïntegreerd, heeft eenvoudige maar verfijnde lijnen. De verfraaiing en inrichting aan de binnenkant leggen de klemtoon op licht en op motieven van water en zon. De tuin draagt een steentje bij in het totale project met zijn paviljoen, fontein in mozaïek, opvallende boomsoorten (een Libanese ceder) en allerlei beeldhouwwerk.